┘
We hebben alle soorten ruis die wij tijdens het uitvoeren van onze hobby als radiozendamateur tegen kunnen komen al benoemd, maar hier nog een opsomming:
Thermische ruis
Kosmische ruis
Atmosferische ruis
Man-made ruis
Van alle 4 soorten ruis kunnen we tegelijk last hebben, en de ruis waar wij in een bepaalde situatie het meeste last van hebben noemen we de 'overheersende' ruisbron.
De kosmische ruis kom je vooral tegen als je in de astronomie zit of verbindingen maakt via de ruimte (bijvoorbeeld satelliet of terugkaatsing via de maan (het zogenaamde 'moonbouncing' of EME' = Earth-Moon-Earth).
Om de apparatuur te testen wordt de hiervoor gebruikte antenne wel eens op de zon gericht (deze ruist ook) en dan wordt de 'zonneruis' waargenomen.
De atmosferische ruis wordt door de atmosfeer van de aarde gemaakt.
Bliksemontladingen over de gehele wereld zorgen ervoor dat dit als ruis waarneembaar is.
Soms noemen we dit ook gewoon de 'bandruis'.
Op de lage HF frequenties, van 1.8 MHz tot 21 MHz is die op iedere ontvanger duidelijk waarneembaar.
Schakel je antenne maar eens los van de set en dan weer vast.
Je hoort dan duidelijk ruisverschil.
Op de meeste plaatsen in Nederland zal echter de man-made noise op de korte-golf banden overheersen.
Deze ruis kan zich ook ver uitstrekken tegenwoordig door alle draadloze apparatuur die we hebben en alle digitale apparatuur.
Op de hoogste amateurbanden VHF en verder zal de kosmische ruis de overheersende ruisbron worden.
De thermische ruis is de ruis die de ontvanger zelf produceert.
Deze hoor je als je de set aanzet zonder dat een antenne is aangesloten.
Man-made-noise kan overal overheersen, immers die maken we zelf of niet.
Je hoort dit vooral op de kortegolf-banden
Atmosferische ruis is sterk op frequenties onder de 20 MHz
Kosmische ruis overheerst op frequenties VHF, UHF en hoger
Thermische ruis overheerst op frequenties waar de ruis van de ontvanger zelf sterker is dan alle andere.
Dit hangt af van de constructie en kwaliteit van de ontvanger.